واحد پردیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان

«معتمد» خلیفه عباسی همواره از محبوبیت و پایگاه اجتماعی امام ابو محمد عسکری(ع) نگران بود و هنگامی که دانست با وجود همه محدودیت هایی که نسبت به آن حضرت روا داشته بود، نه تنها از پایگاه مردمی و نفوذ معنوی آن حضرت کاسته نشده، بلکه بیش از پیش محبوب دل های مردم گردیده، بر نگرانی و وحشتش افزوده شد و سرانجام در صدد قتل آن حضرت برآمد و به شکل مرموزانه و مخفیانه، حضرت را مسموم نمود، و شیعیان را از بهره‏مندی انوار هدایت آن امام همام محروم ساخت.

 امام عسکری(ع) در شب رحلت در یک اتاق، به دور از چشم مأموران حکومت، نامه‏های بسیاری به نقاط مختلف شیعه‏نشین نوشت و آن را به وسیله پیکی ارسال نمود. حال امام بدتر شد، پزشکان از او ناامید شدند و هر لحظه به مرگ نزدیک‏تر می‏شد. در لحظات آخر زندگی، همواره زبانش به ذکر خدا مشغول بود و او را ستایش می‏کرد و لب های مبارکش از تلاوت قرآن مجید باز نمی‏ایستاد. سرانجام امام(ع) رو به سمت قبله کرد و روح پاکش به پیشگاه خدا پرواز نمود.

 این حادثه جانگداز، روز جمعه هشتم ربیع‏‌الاول سال (260ق.) بعد از نماز صبح اتفاق افتاد.

 طبق نقل مشهور، امام عسکری(ع) در اول ماه ربیع‌‏الاول (260ق.) با زهری که «معتمد» برای آن حضرت تدارک دیده بود بیمار شد و در هشتم همان ماه رحلت نمود. بنابراین، امامت امام مهدی(ع) از همین تاریخ آغاز شد و آن حضرت تا به امروز در پس پرده غیب قرار دارد. به امید روزی که آن حضرت ظهور و جهان را پر از عدل و قسط کند.