شهادت امام زین العابدین (ع)، پاسدار قیام خونین کربلا بر عموم شیعیان تسلیت باد
امام سجاد علیه السلام: پروردگارا بر محمد و آل پاکش درود فرست و ما را از آنان قرار ده که خلق را به سوی تو دعوت می کنند و از آنان مقرّر فرما که بندگان را به درگاه تو هدایت و راهنمایی می کنند و ما را از بهترین خاصان نزد خود بگردان ای مهربانترین مهربانان.
زندگى امام سجاد علیه السلام زین العابدین علیه السلام ، قهرمان معنویت است، به گونه اى که وقتى انسان به او می نگرد، به حقیقت اسلام، نگاه می کند. نمازهایش، پرواز روح به سوى خدا بود و با همه وجود در پیشگاه پروردگارش آماده میشد. آن حضرت، پیک محبت بود؛ هر جا غریب و تهیدست و بینوایى را می دید که دیگران به او توجه ندارد، به او محبت می کرد و به خانه خودش می آورد. روزى گروهى از جُذامیها را دید که همه آنها را از خود می راندند. آن حضرت آنها را به خانه فرا خواند و از ایشان پرستارى کرد. خانه امام زین العابدین علیه السلام ، پناهگاه مسکینان، یتیمان و بیچارگان بود. «وقتى شورشیان، بنی امیه را از مدینه بیرون کردند، مروان که خود از دشمنان امام بود، از امام خواهش کرد که همسر و خانواده او در خانه و پناه آن حضرت باشند و امام نیز با بزرگوارى پذیرفت. بدین گونه، در روزهایى که مدینه دستخوش قتل و غارت بود، خانه امام، پناهگاه پناهندگان بود و خانوادههاى فراوانى به آستان آن حضرت پناه آوردند و امام نیز تا پایان درگیری هاى خونین از آنان پذیرایى کرد.*لقبهاى برازنده امام سجاد علیهالسلام سیدالعابدین، زین العابدین، سیدالمتقین، امام المؤمنین، سجاد و زین الصالحین، از لقبهاى امام چهارم شیعیان است که در این میان، دو لقب سجاد و زین العابدین، شهرت بیشترى دارد. این لقبها مانند لقبهایى نیست که عرب هنگام زادن کودک یا در کودکى به او می دهد. این لقبها را صرّافان گوهرشناس و انسان جو به آن حضرت داده اند. آنان در آن دوران تاریک، از دیو و دد آزرده شده بودند و با دیدن آن امام، کسى را می دیدند که آن دانشمند در روز روشن با چراغ در پى او می گردیدند و نمی یافتند. بیشتر کسانى که این لقبها را بدو داده اند، نه شیعه بودند و نه او را امام و برگزیده از سوى خدا می دانستند. با این حال، نمی توانستند آنچه را در او می بینند، نادیده بگیرند. هر یک از این لقبها، نشان دهنده درجه اى از کمال، پایه اى از ایمان، مرتبه اى از تقوا و اخلاص و میزان اعتماد و اعتقاد مردم به دارنده این لقبهاست. او به حقیقت جلوهگاه آشکار این ویژگی ها بود و این سخنى است که همگى برآنند. *فرجام نیک آنگاه که امام سجاد علیهالسلام در آستانه شهادت قرار گرفت، هنگام مرگ، دمى بیهوش شد و چون چشم خود را گشود، سوره واقعه و سوره فتح را خواند. سپس گفت: الْحَمْدُ للّهِِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الاْءَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنْ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ. سپاس خدایى را که به ما وعده راست فرمود و بهشت را میراث ما کرد تا هر جا که خواهیم جاى گیریم. پس چه نیک است پاداش عمل کننده ها. آنگاه خاموش شد. امام سجاد علیه السلام وصیت کرده بود که در مرگشان، کسى را خبر نکنند و ایشان را زود به خاک بسپارند، ولى هنگام تشییع و دفن آن حضرت، انبوهى از دوستداران اهل بیت گرد آمدند که مدینه مانند آن را کمتر به خود دیده بود. منبع: پایگاه اطلاع رسانی موسسه جهانی سبطین(ع) |


نظر دهید