• 1400/05/14 - 09:17
  • تعداد بازدید خبر : 1
  • زمان مطالعه: 3 دقیقه

شهادت امام زین العابدین (ع)، پاسدار قیام خونین کربلا بر عموم شیعیان تسلیت باد

امام سجاد علیه السلام: پروردگارا بر محمد و آل پاکش درود فرست و ما را از آنان قرار ده که خلق را به سوی تو دعوت می کنند و از آنان مقرّر فرما که بندگان را به درگاه تو هدایت و راهنمایی می کنند و ما را از بهترین خاصان نزد خود بگردان ای مهربانترین مهربانان.







زندگى امام سجاد علیه ‏السلام


زین‏ العابدین علیه ‏السلام ، قهرمان معنویت است، به گونه ‏اى که وقتى انسان به او می نگرد، به حقیقت اسلام، نگاه می کند. نمازهایش، پرواز روح به سوى خدا بود و با همه وجود در پیشگاه پروردگارش آماده می‏شد. آن حضرت، پیک محبت بود؛ هر جا غریب و تهیدست و بینوایى را می دید که دیگران به او توجه ندارد، به او محبت می کرد و به خانه خودش می آورد. روزى گروهى از جُذامی‏ها را دید که همه آنها را از خود می راندند. آن حضرت آنها را به خانه فرا خواند و از ایشان پرستارى کرد. خانه امام زین ‏العابدین علیه ‏السلام ، پناهگاه مسکینان، یتیمان و بیچارگان بود. «وقتى شورشیان، بنی امیه را از مدینه بیرون کردند، مروان که خود از دشمنان امام بود، از امام خواهش کرد که همسر و خانواده او در خانه و پناه آن حضرت باشند و امام نیز با بزرگوارى پذیرفت. بدین ‏گونه، در روزهایى که مدینه دستخوش قتل و غارت بود، خانه امام، پناهگاه پناهندگان بود و خانواده‏هاى فراوانى به آستان آن حضرت پناه آوردند و امام نیز تا پایان درگیری هاى خونین از آنان پذیرایى کرد.



*لقب‏هاى برازنده امام سجاد علیه‏السلام

سیدالعابدین، زین‏ العابدین، سیدالمتقین، امام ‏المؤمنین، سجاد و زین‏ الصالحین، از لقب‏هاى امام چهارم شیعیان است که در این میان، دو لقب سجاد و زین ‏العابدین، شهرت بیشترى دارد. این لقب‏ها مانند لقب‏هایى نیست که عرب هنگام زادن کودک یا در کودکى به او می دهد. این لقب‏ها را صرّافان گوهرشناس و انسان‏ جو به آن حضرت داده ‏اند. آنان در آن دوران تاریک، از دیو و دد آزرده شده بودند و با دیدن آن امام، کسى را می دیدند که آن دانشمند در روز روشن با چراغ در پى او می گردیدند و نمی یافتند.

بیشتر کسانى که این لقب‏ها را بدو داده ‏اند، نه شیعه بودند و نه او را امام و برگزیده از سوى خدا می دانستند. با این حال، نمی توانستند آنچه را در او می بینند، نادیده بگیرند. هر یک از این لقب‏ها، نشان‏ دهنده درجه ‏اى از کمال، پایه ‏اى از ایمان، مرتبه‏ اى از تقوا و اخلاص و میزان اعتماد و اعتقاد مردم به دارنده این لقب‏هاست. او به حقیقت جلوه‏گاه آشکار این ویژگی ها بود و این سخنى است که همگى برآنند.

*فرجام نیک
آن‏گاه که امام سجاد علیه‏السلام در آستانه شهادت قرار گرفت، هنگام مرگ، دمى بیهوش شد و چون چشم خود را گشود، سوره واقعه و سوره فتح را خواند. سپس گفت:

الْحَمْدُ للّه‏ِِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الاْءَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنْ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ.
سپاس خدایى را که به ما وعده راست فرمود و بهشت را میراث ما کرد تا هر جا که خواهیم جاى گیریم. پس چه نیک است پاداش عمل کننده ‏ها
.
آن‏گاه خاموش شد.
امام سجاد علیه ‏السلام وصیت کرده بود که در مرگشان، کسى را خبر نکنند و ایشان را زود به خاک بسپارند، ولى هنگام تشییع و دفن آن حضرت، انبوهى از دوستداران اهل بیت گرد آمدند که مدینه مانند آن را کمتر به خود دیده بود.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی موسسه جهانی سبطین(ع)
  • گروه خبری : خبر
  • کد خبر : 3779
کلمات کلیدی
مدیر سیستم
خبرنگار

مدیر سیستم

تعداد نظرات

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

نظر دهید

آخرین بروز رسانی : 1392/08/25 09:17