واحد پردیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان

امام خمینی (ره) از ولادت تا رحلت

در روز بیستم
جمادى الثانى 1320 هجرى قمرى مطابق با 30 شهریـور 1281 هجرى
شمسى ( 24 سپتامپر 1902 میلادى) در شهرستان خمین از توابع استان مرکزى ایران در
خانواده اى اهل علـم و هجرت و جهاد و در خـانـدانـى از سلاله زهـراى اطـهـر
سلام الله علیها, روح الـلـه المـوسـوى الخمینـى پـاى بـر خـاکدان طبیعت نهاد.

او وارث سجایاى
آباء و اجدادى بـود که نسل در نسل در کار هـدایـت مردم وکسب مـعارف الهى
کـوشیـده انـد. پـدر بزرگـوار امام خمینـى مرحوم آیه الـله سید مصطفى مـوسـوى از
معاصریـن مرحـوم آیه الـلـه العظمـى میرزاى شیـرازى (رض) که پـس از آنکه سالیانـى
چنـد در نجف اشـرف علـوم و معارف اسلامـى را فـرا گرفته و به درجه اجتهـاد نایل
آمـده بـود بـه ایـران بازگشت و در خمـیـن ملجأ مردم و هادى آنان در امـور دینـى
بـود. در حـالـیکه بیـش از 5 مـاه از ولادت روح الـلـه نمى گذشت, طاغوتیان و خوانین
تحت حمایت عمال حکومت وقت نداى حق طلبـى پـدر را که در برابر زورگـوئـیهایشان بـه
مقاومت بـر خاسته بـود, با گلـوله پاسـخ گفـتـنـد و در مـسیر خمـیـن به اراک
وى را بـه شهادت رسانـدنـد.

رحلت امام خمینی (ره)، وصال یار، فراق
یاران

امام خمینى
هـدفها و آرمانها و هـر آنچه را که مـى بایــست ابـلاغ کنـد ، گفته
بـود و در عمـل نیز تـمام هستیـش را بـراى تحقق هـمان هـدفها بـکار گرفته بـود.
اینک در آستـانه نیمه خـرداد سـال 1368 خـود را آماده ملاقات عزیزى مى کرد که تمام
عمرش را براى جلب رضاى او صرف کرده بـود و قامتش جز در بـرابـر او ، در مـقابل
هیچ قدرتى خـم نشده ، و چشـمانش جز براى او گریه نکرده بـود. سروده هاى عارفانه
اش همه حاکى از درد فـراق و بیان عطـش لحظه وصال محبوب بـود. و اینک ایـن لحظه
شکـوهمنـد بـراى او ، و جانــکاه و تحمل ناپذیر بـراى پیروانـش ، فـرا مـى رسید. او
خـود در وصیتنامه اش نـوشـته است : با دلى آرام و قلبـى مطمئن و روحى شاد و ضمیرى امیدوار به فضل خدا از
خدمت خـواهران و برادران مرخص و به سـوى جایگاه ابــدى سفر مى
کنـم و به دعاى خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خداى رحمن و رحیـم مى خـواهـم که عذرم
را در کوتاهى خدمت و قصـور و تقصیر بپذیـرد و از مـلت امـیدوارم که عذرم را در
کـوتاهى ها و قصـور و تقصیـرها بـپذیـرنـد و بـا قــدرت و تصمیـم و اراده بــه پیش
بروند.

شگفت آنکه امام خمینـى در یکـى از غزلیاتـش که
چنـد سال قبل از رحلت سروده است :

سالها مى
گذرد حادثه ها مى آید         انتظار فرج از نیمه خرداد کشم            

 ساعت 20 / 22 بعداز ظهر روز شنبه
سیزدهـم خـرداد ماه سـال 1368 لحظه وصال بـود. قــلبـى از کار ایستـاد که
میلیـونها قلــب را بـه نور خدا و معنـویت احـیا کرده بـود. بــه وسیله دوربین
مخفـى اى که تـوسط دوستان امــام در بیمارستان نصب شده بـود روزهاى بیمارى و جریان
عمل و لحظه لقاى حق ضبط شده است. وقتى که گوشه هایـى از حالات معنوى و آرامـش امام
در ایـن ایـام از تلویزیون پخـش شـد غوغایى در دلها بر افکند که وصف آن جــز با بودن
در آن فضا ممکـن نیست. لبهایشان دائمـا به ذکـر خـدا در حـرکت بود.

قیام 15 خرداد           انتظار فرج از نیمه خرداد کشم            

ماه محرم 1342 که مـصادف با خرداد بـود فـرا رسـید. امام خمینى از ایـن فـرصت
نهـایت اسـتفاده را در تحـریک مردم بـه قیام عـلیـه رژیـم مستبد شاه به عمل آورد.

امام خمینى در عـصـر عاشـوراى 13 خرداد سال 1342شمسى در مـدرسه فیضـیـه نطق
تاریخـى خـویـش را که آغازى بر قیام 15 خرداد بود ایراد کرد. در همیـن سخنرانى بـود که امام خمـیـنى بـا صداى
بلند خطاب به شاه فرمـود : آقا مـن به شما نصیحت

مـى کنـم، اى آقاى شـاه ! اى جنـاب شاه! مـن به تو نصیحت مى کـنم دسـت بـردار از این
کارها، آقا اغـفـال مى کنند تو را.

مـن مـیل ندارم کـه یـک روز اگر بـخـواهـند تـو
بـروى، همه شکر کـنند... اگر دیکـته مى دهند دسـتت و مى گـویند بخـوان، در
اطـرافـش فکـر کـن.... نصـیحت مرا بـشـنـو... ربط ما بـیـن شـاه و اسرائیل چیست که سازمان
امنیت مـى گـوید از اسرائـیـل حرف نزنـیـد... مگر شاه اسـرائـیلـى است ؟ شاه فـرمان
خامـوش کـردن قـیـام را صادر کـرد.

 نخست جمع زیادى از یاران امام خمینـى در
شـامگاه 14 خرداد دستگیـر و ساعت سه نیمه شب (سحـرگاه پانزده خـرداد 42)
صـدها کماندوى اعـزامـى از مرکز، منزل حضرت امـام را محاصره کردند و ایشان را در حالیکه
مشغول نماز شب بـود دستگیـر و سـراسـیـمـه بـه تهـران بـرده و در بازداشــتگاه
باشگاه افـسـران زنـدانـى کـردنـد و غروب آنروز به زندان قـصر مـنتقل نمـودنـد. صـبحگاه
پـانـزده خـرداد خبـر دستگیرى رهـبـر انقلاب بـه تهـران، مـشهـد، شیـراز ودیگـر
شهرها رسیـد و وضعیتـى مشـابه قـم پـدید آورد.

منبع : سایت مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی -
دفترحفظ ونشرآثارحضرت آیت الله العظمی سیدعلی خامنه  ای (مدظله العالی)