واحد پردیس دانشگاه علوم پزشکی گیلان

خلاصه ای از زندگی نامه امام
حسین (ع)

دومین فرزند برومند حضرت علی و در روز
سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت فاطمه ، که درود خدا بر ایشان باد، در خانه وحی و
ولایت چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام
(ص ) رسید، به خانه حضرت علی (ع ) و فاطمه را فرمود تا کودکش را بیاورد. اسما او
را در پارچه ای سپید (س ) آمد و اسما
پیچید و خدمت رسول اکرم (ص ) برد، آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او
اقامه گفت . به روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش ، امین وحی الهی ،
جبرئیل ، فرود آمد و گفت : سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به
نام پسر کوچک هارون (شبیر) چون علی برای تو بسان هارون که به عربی (حسین ) خوانده
می شود نام بگذار. برای  موسی بن عمران است ، جز آن که تو خاتم پیغمبران هستی
.

و به این ترتیب نام پرعظمت "حسین
" از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد. به روز هفتم
ولادتش ، فاطمه زهرا که سلام خداوند بر او باد، گوسفندی را برای  کشت ، و سر آن
حضرت را تراشید و هم وزن موی سر اوفرزندش به عنوان عقیقه نقره صدقه داد.

*نگاهی
کوتاه به زندگینامه امام زین العابدین (ع)

 امام علی بن حسین زین‌العابدین (ع)
چهارمین امام شیعیان بنا به قولی مشهور، در پنجم شعبان سال 38 (ه.ق) متولد و در
25محرم سال 95 (ه.ق) به شهادت رسید. 

 امام زین العابدین علیه السلام زمانی
دیده به جهان گشود که زمام امور در دست جد بزرگوارش امام علی بن ابیطالب علیه
السلام بود. آن حضرت 3 سال از خلافت علوی و حکومت چند ماهه امام حسن علیه السلام
را درک کرد.

ایشان در بدترین زمان از زمان هایى که
بر دوران رهبرى اهل بیت گذشت می زیست، چه، او با آغاز اوج انحرافى، معاصر بود که
پس از وفات رسول اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) روى داد.

امام(علیه السلام) با همه محنتها و
بلاها که در روزگار جدّ بزرگوارش امیرالمؤمنین(علیه السلام) آغاز گردیده بود
همزمان بود.

او سه سال پیش از شهادت امام على(علیه
السلام)متولّد گردید، وقتى دیده به جهان گشود، جدّش امیرمؤمنان(علیه السلام)در
خطّ جهاد جنگ جمل، غرق گرفتارى بود و از آن پس با پدرش امام حسین(علیه السلام)
در محنت و گرفتاریهاى فراوان او شریک بود.

* خلاصه ای از زندگی نامه حضرت ابالفضل العباس(ع)

در سال 26 هجری قمری، حضرت عباس (ع)
پایه عرصه گیتی نهاد. مادر گرامیش فاطمه، دخت حزام بن خالد بن
ربیعه بن عامر کلبی و کنیه اش (ام البنین) بود.

چند سال پس از شهادت حضرت فاطمه
(س) بود، که امیرالمومنین از برادرش عقیل، که به اصل و نسب قبایل آگاه بود،
درخواست کرد زنی را از دودمانی شجاع برای او خواستگاری کند و عقیل، فاطمه
کلابیه (ام البنین) را برای آن حضرت خواستگاری کرد و ازدواج صورت گرفت.

امیرالمومنین (ع) از این بانوی گرامی،
صاحب چهار پسر به نامهای عباس، عثمان، جعفر و عبدالله شد.
عباس (ع) ازبرادران دیگرش بزرگتر بود و هر چهار برادر به امام
خویش، حسین (ع) وفادار بودند و در روز عاشورا در راه آن امام جان خود را نثار کردند.

ارادت قلبی ام البنین (س) به خاندان
پیامبر (ص) آنقدر بود که امام حسین(ع) را از فرزندان خود
بیشتر دوست می داشت؛ بطوری که وقتی به این بانوی گرامی خبر شهادت چهار فرزندش را
دادند فرمود: مرا از حال حسین (ع) باخبر سازید و چون خبر شهادت امام حسین (ع)
به او داده شد، فرمود رگهای قلبم گسسته شد، اولادم و هر چه زیر این
آسمان کبود است، فدای امام حسین (ع(.

منبع : موسسه تحقیقاتی
حضرت ولی عصر (عج) ، پایگاه رجا نیوز، شهید آوینی